PULS BRANŻY 33 e-AUTO SERVICE MANAGER 11 - 2022 cyjnych znajduje się rekomendacja nr 17, która brzmi „Zakład ubezpieczeń powinien ustalić świadczenie z umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów w wysokości uwzględniającej celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu.”. Tym samym sentencja uchwały Sądu Najwyższego jest z nią zasadniczo zbieżna. Dlaczego cytujemy akurat tę Rekomendację? W rozwinięciu tej Rekomendacji, konkretnie w punkcie 17.3 zapisano: „Ustalając należne świadczenie, zakład ubezpieczeń nie może powoływać się na rabaty lub upusty, obowiązujące we współpracujących z nim warsztatach naprawczych i punktach sprzedaży.”. Wydaje się więc, że Sąd Najwyższy orzekał zgodnie z linią, którą wcześniej zaproponowała Komisja Nadzoru Finansowego. Z drugiej strony sentencja uchwały III CZP 119/22 brzmi bardzo podobnie do sentencji uchwały Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 roku III CZP 20/17, która to bardzo „skomplikowała” dochodzenie wynagrodzeń dla serwisów i wypożyczalni za najem pojazdów zastępczych, ponieważ sprawiła, że za każdym razem uprawniony musi wykazywać, że poniesienie kosztów wyższych niż wynikające z oferty ubezpieczyciela (lub wypożyczalni z nim współpracującej) było „celowe i ekonomicznie uzasadnione”. Czekamy zatem na pełną treść uzasadnienia uchwały. Stowarzyszenie Prawników Rynku Motoryzacyjnego
RkJQdWJsaXNoZXIy ODk4Nzg=